Τ’ Αγιο-Φιλίππου

Του Αγίου Φιλίππου, στις 14 Νοέμβρη, τους παππούδες και τους γονείς μας τους έβρισκε στα χωράφια να σπέρνουν. Τ’ Αγιοφιλίππου ή τ’ Αγιοφιλίππουνε όπως έλεγαν κατά τη τοπική διάλεκτο ήταν πολύ σημαντική μέρα. Ήταν η ημέρα που «αποκρέβανε» γιατί ξεκινούσε η Σαρακοστή δηλαδή η περίοδος της νηστείας για τα Χριστούγεννα.
Έτσι λοιπόν το βράδυ εκείνης της μέρας γύριζαν νωρίτερα από το χωράφι και ετοίμαζαν τα φαγητά που θ’ «απόκρεβαν». Κατά το έθιμο, απαραίτητα οι νοικοκυρές έφτιαχναν πλαστά μακαρόνια. Ήταν η περίοδος του «Σπαρτού»(σποράς) και έπρεπε τα δημητριακά να βρίσκονται στο τραπέζι. Όποιος μπορούσε, είχε επίσης κόκορα με μυζήθρα ή χυλοπίτες ή ακόμα οι τσελιγκάδες έτρωγαν κρέας από τα «πράματα»(ζώα) τους.
«Αγκινιάζανε»(εγκανίαζαν) και τα βαγένια με το κρασί, όσοι δεν το είχαν κάνει του Αγίου Δημητρίου. Έσμιγαν δυο-τρεις οικογένειες μαζί.
Δεν ξεχνούσαν να λένε και την ιστορία του φτωχού Φίλιππα για να την μαθαίνουν και οι νεώτεροι.
Ήταν, λέει, πολύ παλιά ο φτωχός ζευγολάτης ο Φίλιππας που γύρισε το βράδυ στο σπίτι του με τη γυναίκα του μετά από τη σπορά. Δεν είχαν τίποτα να μαγειρέψουν και να αποκρέψουν. Έπρεπε εκτός από το φαί να τηρήσουν και το έθιμο.
-Τώρα με τι θα αποκρέψουμε άντρα μου;
-Θα σφάξουμε το βόϊδι μας γυναίκα!
Πράγματι έσφαξε το βόδι το οποίο χρησιμοποιούσαν στο αλέτρι για να οργώσουν και έτσι έκαναν αποκριές. Το πρωί όμως που ξημέρωσε δεν είχαν βόδι για να οργώσουν.
Πήγε στο στάβλο ο Φίλιππας και τι να δει! Το βόδι ήταν εκεί!
Το θαύμα είχε γίνει για το φτωχό Φίλιππα.
Όπως σ’ όλες τις γιορτές της θρησκείας έτσι και σ’ αυτήν, η παράδοση του λαού μας συνδυάζει τη χριστιανική λατρεία με τα λαϊκά ήθη κι έθιμα.

13/11/2011
Μαρίνα Διαμαντοπούλου-Τρουπή